"چه کسی می داند"

چه کسی میداند؟

که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی؟

چه کسی می داند؟

که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟

پیله ات را بگشا

تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی!

ازصدای گذرآب چنان فهمیدم: تندتر ازآب روان، عمرگران میگذرد.

زندگی رانفسی،ارزش غم خوردن نیست!

آرزویم این است آنقدرسیربخندی که ندانی غم چیست.