زندگی می کشد آخر به کجا کارت را

زندگی می‌کشد آخر به کجا کارت را

باید از دور تماشا بکنی یارت را

روز دیدار، خودت را به ندیدن بزنی

شب ولی دوره کنی لحظهٔ دیدارت را

عاشقش باشی و تا عشق، خریدارت شد

دور سازی خودت از خویش خریدارت را

دوستش داشته باشی و نبیند هرگز

«دوستت دارم» در سینه گرفتارت را

بهترین پاسخ این درد، سکوت است، سکوت

نکند باز کنی مخزن‌الاسرارت را

رفتنی می‌رود و باز تو خواهی پرسید

از «نسیم سحر آرامگه یار...» ت را

ابراهیم زمانی