"اشک مهتاب"

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست

 همه دریا از آن ما کن ای دوست

 دلم دریا شد و دادم به دستت

 مکش دریا به خون پروا کن ای دوست

 کنار چشمه ای بودیم در خواب

 تو با جامی ربودی ماه از آب

 چو نوشیدیم از آن جام گوارا

 تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب

 تن بیشه پر از مهتابه امشب

 پلنگ کوهها در خوابه امشب

 به هر شاخی دلی سامان گرفته

 دل من در تنم بی تابه امشب